Siarkowodór | Wytyczne dotyczące zarządzania medycznego | Portal substancji toksycznych (2023)

Wytyczne dotyczące zarządzania medycznego dla siarkowodoru

(H₂S)

Nr CAS 7783-060-4
ONZ nr 1053

Wersja PDFikona PDFa[203 kB]

Synonimy obejmują siarkowodór, wodorek siarki, wodór siarkowy, kwas siarkowodorowy, „gaz kanalizacyjny”, „gaz bagienny”, kwas wątrobowy, gaz kwaśny i „śmierdząca wilgoć”.

• Osoby narażone na działanie siarkowodoru nie stanowią poważnego zagrożenia wtórnego skażenia personelu poza Strefą Gorącą. Jednak zdarzały się ofiary śmiertelne wśród ratowników wchodzących do gorącej strefy.
• Siarkowodór jest bezbarwnym, wysoce łatwopalnym i wybuchowym gazem wytwarzanym naturalnie w wyniku rozkładu materii organicznej i niektórych procesów przemysłowych. Siarkowodór ma charakterystyczny zapach zgniłych jaj; może jednak wystąpić zmęczenie węchowe iw konsekwencji może nie zapewniać odpowiedniego ostrzeżenia o niebezpiecznych stężeniach.
• Siarkowodór jest dobrze wchłaniany przez płuca; wchłanianie przez skórę jest minimalne. Narażenie jakąkolwiek drogą może powodować skutki ogólnoustrojowe.

Informacje ogólne

Opis

Siarkowodór jest bezbarwnym, łatwopalnym, wysoce toksycznym gazem. Jest dostarczany jako skroplony, sprężony gaz. Ma charakterystyczny zapach zgniłych jaj, który jest wykrywalny przy stężeniach tak niskich jak 0,5 ppb.

Drogi narażenia

Inhalacja

Wdychanie jest główną drogą narażenia na siarkowodór. Gaz jest szybko wchłaniany przez płuca. Próg zapachu (0,5 ppb) jest znacznie niższy niż pułap OSHA (20 ppm). Jednakże, chociaż jego silny zapach jest łatwo identyfikowalny, zmęczenie węchowe występuje przy wysokich stężeniach i przy ciągłych niskich stężeniach. Z tego powodu,zapach nie jest wiarygodnym wskaźnikiem obecności siarkowodoru i może nie zapewniać odpowiedniego ostrzeżenia o niebezpiecznych stężeniach. Siarkowodór jest nieco cięższy od powietrza i może gromadzić się w zamkniętych, słabo wentylowanych i nisko położonych obszarach.

Dzieci narażone na takie same poziomy siarkowodoru jak dorośli mogą otrzymywać większe dawki, ponieważ mają większy stosunek powierzchni płuc do masy ciała i zwiększone objętości minutowe do masy. Ponadto mogą być narażone na wyższe poziomy niż osoby dorosłe w tym samym miejscu ze względu na ich niski wzrost i wyższy poziom siarkowodoru znajdujący się bliżej ziemi. Dzieci mogą być bardziej narażone na czynniki żrące niż dorośli ze względu na stosunkowo mniejszą średnicę dróg oddechowych.

Kontakt ze skórą/oczami

Długotrwałe narażenie na siarkowodór, nawet na stosunkowo niskim poziomie, może spowodować bolesne zapalenie skóry i pieczenie oczu. Bezpośredni kontakt ze skroplonym gazem może spowodować odmrożenia. Wchłanianie przez nieuszkodzoną skórę jest minimalne.

Przyjmowanie pokarmu

Ponieważ siarkowodór jest gazem w temperaturze pokojowej, jego połknięcie jest mało prawdopodobne.

Źródła/Zastosowania

Siarkowodór jest wytwarzany naturalnie przez rozkładającą się materię organiczną i jest uwalniany z osadów ściekowych, gnojowicy, gorących źródeł siarki i gazu ziemnego. Jest produktem ubocznym wielu procesów przemysłowych, w tym rafinacji ropy naftowej, garbowania, wydobycia, przetwarzania pulpy drzewnej, produkcji sztucznego jedwabiu, przetwarzania buraków cukrowych i układania nawierzchni z gorącego asfaltu. Siarkowodór jest używany do produkcji siarki elementarnej, kwasu siarkowego i ciężkiej wody do reaktorów jądrowych.

Normy i wytyczne

Pułap OSHA = 20 ppm

Maksymalny szczyt OSHA = 50 ppm (10 minut, jednorazowo, bez innej ekspozycji)

NIOSH IDLH (bezpośrednio niebezpieczne dla życia lub zdrowia) = 100 ppm

AIHA ERPC-2 (wytyczne planowania reagowania kryzysowego) (maksymalne stężenie unoszące się w powietrzu, poniżej którego uważa się, że prawie wszystkie osoby mogą być narażone przez maksymalnie 1 godzinę bez wystąpienia lub wystąpienia nieodwracalnych lub innych poważnych skutków zdrowotnych lub objawów, które mogłyby osłabić zdolność danej osoby do podjąć działania ochronne) = 30 ppm.

Właściwości fizyczne

Opis: Bezbarwny gaz o zapachu zgniłych jaj

Właściwości ostrzegawcze: Nie można na nim polegać; charakterystyczny zapach zgniłych jaj wyczuwalny przy około 0,5 ppb, ale zmęczenie nerwów węchowych pojawia się w ciągu 2 do 15 minut przy stężeniach powyżej 100 ppm

Waga molekularna: 34,1 daltonów

Temperatura wrzenia(760 mm Hg): -77°F (-60,3°C)

Ciśnienie pary: >760 mm Hg przy 68°F (20°C)

Gęstość gazu: 1,2 (powietrze = 1)

Rozpuszczalność w wodzie: Słabo rozpuszczalny w wodzie (0,4% przy 20°C [68°F])

Palność: Produkt wysoce łatwopalny i wybuchowy między 4% a 45% (stężenie w powietrzu); może przemieszczać się do źródła zapłonu i cofać się. Spala się, wytwarzając toksyczny gaz, dwutlenek siarki.

Niezgodności

Siarkowodór reaguje z silnymi utleniaczami, silnym kwasem azotowym i metalami.

Efekty zdrowotne

• Siarkowodór działa drażniąco na błony śluzowe i drogi oddechowe; obrzęk płuc, który może być natychmiastowy lub opóźniony, może wystąpić po narażeniu na wysokie stężenia.
• Objawy ostrego narażenia obejmują nudności, bóle głowy, delirium, zaburzenia równowagi, drżenie, konwulsje oraz podrażnienie skóry i oczu.
• Wdychanie wysokiego stężenia siarkowodoru może spowodować bardzo szybką utratę przytomności i śmierć. Kontakt ze skroplonym gazem może spowodować odmrożenia.

Ostra ekspozycja

Siarkowodór może powodować hamowanie układu enzymatycznego oksydazy cytochromowej, co skutkuje brakiem wykorzystania tlenu w komórkach. Metabolizm beztlenowy powoduje akumulację kwasu mlekowego, co prowadzi do zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej. Układ nerwowy i tkanki serca są szczególnie narażone na zaburzenia metabolizmu oksydacyjnego, a śmierć jest często wynikiem zatrzymania oddechu. Siarkowodór podrażnia również skórę, oczy, błony śluzowe i drogi oddechowe. Wpływ na płuca może nie być widoczny do 72 godzin po ekspozycji.

Dzieci nie zawsze reagują na chemikalia w taki sam sposób jak dorośli. Mogą być potrzebne różne protokoły zarządzania ich opieką.

OUN

Uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego jest natychmiastowe i znaczące po ekspozycji na siarkowodór. Przy wysokich stężeniach zaledwie kilka oddechów może doprowadzić do natychmiastowej utraty przytomności, śpiączki, porażenia oddechowego, drgawek i śmierci. Stymulacja OUN może poprzedzać depresję OUN. Stymulacja objawia się pobudzeniem, szybkim oddechem i bólem głowy; depresja objawia się zaburzeniami chodu, zawrotami głowy i śpiączką, prawdopodobnie prowadzącą do paraliżu oddechowego i śmierci. Ponadto zmniejszona zdolność wyczuwania siarkowodoru występuje przy stężeniach większych niż 100 ppm.

Oddechowy

Wdychany siarkowodór początkowo wpływa na nos i gardło. Niskie stężenia (50 ppm) mogą szybko wywołać podrażnienie nosa, gardła i dolnych dróg oddechowych. Objawy płucne obejmują kaszel, duszność i krwotok z oskrzeli lub płuc. Wyższe stężenia mogą wywołać zapalenie oskrzeli i spowodować gromadzenie się płynu w płucach, które może być natychmiastowe lub opóźnione do 72 godzin. Brak tlenu może powodować niebieski kolor skóry.

Dzieci mogą być bardziej narażone na czynniki żrące niż dorośli ze względu na stosunkowo mniejszą średnicę dróg oddechowych. Dzieci mogą być również bardziej narażone na narażenie na gaz ze względu na zwiększoną wentylację minutową na kilogram masy ciała i brak możliwości natychmiastowej ewakuacji z obszaru po narażeniu.

Układ sercowo-naczyniowy

Ekspozycja na duże dawki może powodować niewystarczającą pojemność minutową serca, nieregularne bicie serca i zaburzenia przewodzenia.

Nerkowy

Przejściowe skutki dla nerek obejmują krew, wałeczki i białko w moczu. Nie opisano niewydolności nerek jako bezpośredniego wyniku toksyczności siarkowodoru, chociaż może ona wystąpić wtórnie do zaburzeń sercowo-naczyniowych.

żołądkowo-jelitowy

Objawy mogą obejmować nudności i wymioty.

Skórny

Długotrwałe lub masowe narażenie może powodować pieczenie, swędzenie, zaczerwienienie i bolesne zapalenie skóry. Kontakt ze skroplonym gazem może spowodować odmrożenia.

Okular

Podrażnienie oka może spowodować stan zapalny (tj. zapalenie rogówki i spojówki) oraz zmętnienie powierzchni oka. Objawy obejmują niewyraźne widzenie, nadwrażliwość na światło i spazmatyczne mruganie lub mimowolne zamykanie powiek.

Potencjalne następstwa

Zapalenie oskrzeli może być późnym rozwojem. U osób, które przeżyły ciężkie narażenie, mogą wystąpić zaburzenia psychiczne i trwałe uszkodzenie mózgu i serca. Rogówka może być trwale zabliźniona.

Przewlekła ekspozycja

Siarkowodór nie gromadzi się w organizmie. Niemniej jednak zgłaszano, że wielokrotne lub długotrwałe narażenie powoduje niskie ciśnienie krwi, ból głowy, nudności, utratę apetytu, utratę masy ciała, ataksję, zapalenie błony ocznej i przewlekły kaszel. Objawy neurologiczne, w tym zaburzenia psychiczne, są związane z przewlekłym narażeniem. Przewlekła ekspozycja może być poważniejsza dla dzieci ze względu na ich potencjalnie dłuższy okres utajenia.

Rakotwórczość

Siarkowodór nie został sklasyfikowany pod względem działania rakotwórczego.

Skutki reprodukcyjne i rozwojowe

Istnieją pewne dowody sugerujące, że narażenie na siarczek wodoru może być związane ze zwiększonym ryzykiem samoistnej aborcji. Nie znaleziono informacji dotyczących przenikania siarkowodoru przez łożysko ani wydalania siarkowodoru z mlekiem matki. Nie ma badań wpływu na rozwój ludzi narażonych na działanie siarkowodoru. Jednak wyniki badań na zwierzętach sugerują, że siarkowodór może być neurotoksyną rozwojową. Siarkowodór nie jest wymieniony w TERIS ani wKatalog Sheparda czynników teratogennych. Nie jest również wliczony w cenęSubstancje toksyczne reprodukcyjne i rozwojowe, raport z 1991 r. opublikowany przez US General Accounting Office (GAO), w którym wymieniono 30 chemikaliów budzących obawy ze względu na powszechnie uznane konsekwencje dla reprodukcji i rozwoju.

Zarządzanie Przedszpitalne

• Ofiary narażone wyłącznie na gazowy siarkowodór nie stwarzają istotnego ryzyka wtórnego zanieczyszczenia personelu poza strefą gorącą. Jednak personel może zostać wtórnie skażony przez kontakt lub wdychanie oparów z odzieży mocno nasączonej roztworem zawierającym siarkowodór.
• Siarkowodór jest wysoce toksycznym gazem, który może powodować niezwykle szybką depresję ośrodkowego układu nerwowego i układu oddechowego. Działa również drażniąco na skórę i błony śluzowe.
• Nie ma sprawdzonego antidotum na zatrucie siarkowodorem. Leczenie na ogół polega na wspomaganiu funkcji układu oddechowego i sercowo-naczyniowego.

Gorąca strefa

Ratownicy powinni zostać przeszkoleni i odpowiednio ubrani przed wejściem do Strefy Gorącej. Jeśli odpowiedni sprzęt nie jest dostępny lub jeśli personel przedszpitalny nie został przeszkolony w jego obsłudze, należy uzyskać pomoc od lokalnego lub regionalnego zespołu HAZMAT lub innej odpowiednio wyposażonej organizacji reagowania.

Ochrona ratownika

Siarkowodór jest niezwykle szybko działającym, wysoce toksycznym gazem. Ratownicy wchodzący do gorącej strefy zginęli.

Ochrona dróg oddechowych: Nadciśnieniowy, niezależny aparat oddechowy (SCBA) jest zalecany w sytuacjach reagowania, które wiążą się z narażeniem na potencjalnie niebezpieczne poziomy siarkowodoru.

Ochrona skóry: Odzież chroniąca przed chemikaliami nie jest na ogół wymagana, ponieważ gazowy siarkowodór nie jest wchłaniany przez skórę, a podrażnienie skóry występuje rzadko. Bezpośredni kontakt ze skroplonym gazem może spowodować odmrożenia.

Ratownicy powinni mieć linę asekuracyjną podczas akcji ratowniczych ze względu na niezwykle szybkie działanie toksyczne siarkowodoru.

Przypomnienia ABC

Szybki dostęp do drożnych dróg oddechowych, zapewnienie odpowiedniego oddychania i tętna. Jeśli podejrzewa się uraz, należy ręcznie unieruchomić szyjkę macicy i założyć kołnierz szyjny i tablicę, jeśli to możliwe.

Usunięcie ofiary

Jeśli ofiary mogą chodzić, wyprowadź je ze strefy gorącej do strefy odkażania. Ofiary, które nie są w stanie chodzić, mogą zostać przeniesione na tablice lub nosze; jeśli nie są one dostępne, ostrożnie przenieś lub przeciągnij ofiary w bezpieczne miejsce.

Rozważ odpowiednie postępowanie z dziećmi zanieczyszczonymi chemicznie, takie jak środki zmniejszające lęk separacyjny, jeśli dziecko jest oddzielone od rodzica lub innej osoby dorosłej.

Strefa Dekontaminacji

Pacjenci narażeni wyłącznie na gazowy siarkowodór, u których nie występuje podrażnienie skóry ani oczu, nie wymagają dekontaminacji. Mogą zostać natychmiast przeniesieni do Strefy Wsparcia. Inni pacjenci będą wymagać odkażenia zgodnie z poniższym opisem.

Ochrona ratownika

Jeżeli poziomy narażenia zostaną określone jako bezpieczne, odkażanie może przeprowadzić personel o niższym poziomie ochrony niż ten noszony w Strefie Gorącej (opisany powyżej).

Przypomnienia ABC

Szybki dostęp do drożnych dróg oddechowych, zapewnienie odpowiedniego oddychania i tętna. Ustabilizuj odcinek szyjny kręgosłupa kołnierzem i tablicą, jeśli podejrzewasz uraz. W razie potrzeby podaj dodatkowy tlen. W razie potrzeby wspomagaj wentylację za pomocą worka-zaworu-maski.

Dekontaminacja podstawowa

Ofiary, które są w stanie, mogą pomóc we własnym odkażaniu. Zdjąć i zapakować zanieczyszczoną odzież w podwójny worek.

Ostrożnie obchodź się z odmrożoną skórą i oczami. Delikatnie owiń dotkniętą część ciała kocem. Pozwól, aby krążenie powróciło w naturalny sposób. Zachęć poszkodowanego do ćwiczenia chorej części podczas ogrzewania.

Spłukać odsłoniętą skórę i włosy wodą przez 3 do 5 minut. Zachowaj ostrożność, aby uniknąć hipotermii podczas odkażania dzieci lub osób starszych. W razie potrzeby używaj koców lub ocieplaczy.

Nie przemywać odmrożonych oczu. W przeciwnym razie przemywać odsłonięte lub podrażnione oczy zwykłą wodą lub solą fizjologiczną przez co najmniej 5 minut. Płukanie oczu można przeprowadzać jednocześnie z innymi podstawowymi czynnościami pielęgnacyjnymi i transportem. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeśli można je łatwo usunąć bez dodatkowego urazu oka. W przypadku podejrzenia obecności materiału żrącego lub widocznego bólu lub urazu należy kontynuować irygację, przenosząc ofiarę do strefy wsparcia.

Rozważ odpowiednie postępowanie z dziećmi zanieczyszczonymi chemicznie, takie jak środki zmniejszające lęk separacyjny, jeśli dziecko jest oddzielone od rodzica lub innej osoby dorosłej. Jeśli to możliwe, poproś o pomoc eksperta ds. separacji dzieci.

Przenieś do Strefy Wsparcia

Po zakończeniu podstawowej dekontaminacji przenieś poszkodowanego do Strefy Wsparcia.

Strefa wsparcia

Upewnij się, że ofiary zostały odpowiednio odkażone (zobStrefa Dekontaminacjipowyżej). Ofiary, które przeszły odkażanie lub były narażone wyłącznie na działanie siarkowodoru, nie stwarzają poważnego ryzyka wtórnego zanieczyszczenia. W takich przypadkach personel Strefy Wsparcia nie wymaga specjalistycznego sprzętu ochronnego.

Przypomnienia ABC

Szybki dostęp do drożnych dróg oddechowych. Jeśli podejrzewa się uraz, należy ręcznie unieruchomić odcinek szyjny i założyć kołnierz szyjny i tablicę, jeśli to możliwe. Zapewnij odpowiedni oddech i tętno. W razie potrzeby podaj dodatkowy tlen i w razie potrzeby zapewnij dostęp dożylny. Umieść na monitorze serca.

Dodatkowa dekontaminacja

Kontynuuj nawadnianie odsłoniętej skóry i oczu, jeśli to konieczne.

Zaawansowane leczenie

W przypadku upośledzenia oddychania zabezpieczyć drożność dróg oddechowych i oddychanie poprzez intubację dotchawiczą. Jeśli nie jest to możliwe, wykonaj krikotyroidotomię, jeśli jest do tego wyposażony i przeszkolony.

Pacjentów ze skurczem oskrzeli należy leczyć lekami rozszerzającymi oskrzela w aerozolu. Stosowanie środków uczulających oskrzela w sytuacjach wielokrotnego narażenia chemicznego może stwarzać dodatkowe ryzyko. Przed wyborem rodzaju leku rozszerzającego oskrzela należy wziąć pod uwagę stan mięśnia sercowego. Odpowiednie mogą być środki zwiększające wrażliwość serca; jednak stosowanie środków uczulających serce po ekspozycji na niektóre chemikalia może zwiększać ryzyko zaburzeń rytmu serca (szczególnie u osób starszych). Nie wiadomo, czy zatrucie siarkowodorem stwarza dodatkowe ryzyko podczas stosowania środków uczulających oskrzela lub serce.

Rozważ racemiczny aerozol epinefryny u dzieci, u których rozwinął się stridor. Dawkuj 0,25-0,75 ml 2,25% roztworu racemicznej epinefryny w 2,5 ml wody, powtarzaj co 20 minut w razie potrzeby, uważając na zmienność mięśnia sercowego.

Pacjenci w stanie śpiączki, z niedociśnieniem, drgawkami lub zaburzeniami rytmu serca powinni być leczeni zgodnie z protokołami zaawansowanych zabiegów resuscytacyjnych (ALS).

Jeśli występuje odmrożenie, należy leczyć przez ponowne ogrzanie w łaźni wodnej w temperaturze od 102 do 108 ° F (40 do 42 ° C) przez 20 do 30 minut i kontynuować, aż zaczerwienienie powróci do dotkniętego obszaru.
Terapia azotynami (znajdująca się w zestawie antidotum na cyjanek) została zasugerowana jako terapia narażenia na siarkowodór. Azotyn amylu podaje się przez inhalację (przez 30 sekund co minutę, aż do utworzenia się linii dożylnej), a następnie dożylnie azotyn sodu (300 mg przez absolutnie nie mniej niż 5 minut). Może to pomóc w regeneracji poprzez tworzenie sulfmethemoglobiny, usuwając w ten sposób siarczki z kombinacji w tkance. Nie jest konieczne stosowanie tiosiarczanu sodu będącego składnikiem zestawu odtrutki cyjankowej. Skuteczność odtruwająca terapii azotynami jest kontrowersyjna, ale obecnie jest zalecana, jeśli można ją rozpocząć wkrótce po ekspozycji. Istnieją jednak tylko anegdotyczne dowody na to, że terapia azotynami jest skuteczna, a ofiary zatrucia siarkowodorem przeżyły bez następstw po samym leczeniu podtrzymującym. Przydatność terapii azotynem po kilku pierwszych minutach po ekspozycji jest wątpliwa. Terapia azotynami nie powinna zakłócać ustanowienia odpowiedniej wentylacji i natlenienia.

Transport do Placówki Medycznej

Do placówki medycznej należy przewozić wyłącznie pacjentów odkażonych lub pacjentów niewymagających odkażenia. „Torby na zwłoki” nie są zalecane.

Zgłoś do stacji bazowej i przyjmującej placówki medycznej stan pacjenta, udzielone leczenie i przewidywany czas przybycia do placówki medycznej.

Segregacja wielu ofiar

Skonsultuj się z lekarzem stacji bazowej lub regionalnym centrum kontroli zatruć w celu uzyskania dalszych porad dotyczących segregacji wielu ofiar. Pacjenci z oznakami znacznego narażenia (np. trudności w oddychaniu, utrata przytomności, drgawki lub zapaść) powinni zostać przetransportowani do placówki medycznej w celu oceny. Pacjenci, u których występuje niewielkie lub przejściowe podrażnienie oczu lub gardła, mogą zostać wypisani z miejsca zdarzenia po zarejestrowaniu ich nazwisk, adresów i numerów telefonów. Należy im doradzić, aby niezwłocznie zwrócili się o pomoc lekarską w przypadku wystąpienia lub nawrotu objawów (zobKarta informacyjna dla pacjentaponiżej).

Kierownictwo Oddziału Ratunkowego

• Personel szpitala z dala od miejsca zdarzenia nie jest narażony na ryzyko wtórnego skażenia od pacjentów narażonych wyłącznie na gazowy siarkowodór; jednakże personel może zostać wtórnie skażony przez kontakt lub wdychanie oparów z odzieży mocno nasączonej roztworem zawierającym siarkowodór.
• Siarkowodór jest bardzo szybko działającym, wysoce toksycznym gazem, który może powodować szybką depresję ośrodkowego układu nerwowego i układu oddechowego. Działa również drażniąco na skórę i błony śluzowe.
• Nie ma sprawdzonego antidotum na zatrucie siarkowodorem. Leczenie na ogół polega na wspomaganiu funkcji układu oddechowego i sercowo-naczyniowego.

Strefa Dekontaminacji

Pacjenci po wcześniejszej dekontaminacji oraz pacjenci narażeni wyłącznie na gazowy siarkowodór, u których nie występuje podrażnienie skóry lub oczu, mogą zostać natychmiast przeniesieni na Oddział Intensywnej Opieki Medycznej. Inni pacjenci wymagają odkażenia w sposób opisany poniżej.

Należy pamiętać, że stosowanie sprzętu ochronnego przez dostawcę może wywoływać strach u dzieci, co skutkuje mniejszą zgodnością z dalszymi wysiłkami w zakresie zarządzania.

Przypomnienia ABC

Oceń i utrzymuj drogi oddechowe, oddychanie i krążenie. Dzieci mogą być bardziej podatne na czynniki żrące niż dorośli ze względu na mniejszą średnicę dróg oddechowych. W przypadku upośledzenia oddychania zabezpieczyć drożność dróg oddechowych i oddychanie poprzez intubację dotchawiczą. Jeśli nie jest to możliwe, chirurgicznie udrożnij drogi oddechowe.

Pacjentów ze skurczem oskrzeli należy leczyć lekami rozszerzającymi oskrzela w aerozolu. Stosowanie środków uczulających oskrzela w sytuacjach wielokrotnego narażenia chemicznego może stwarzać dodatkowe ryzyko. Przed wyborem rodzaju leku rozszerzającego oskrzela należy wziąć pod uwagę stan mięśnia sercowego. Odpowiednie mogą być środki zwiększające wrażliwość serca; jednak stosowanie środków uczulających serce po ekspozycji na niektóre chemikalia może zwiększać ryzyko zaburzeń rytmu serca (szczególnie u osób starszych). Nie wiadomo, czy zatrucie siarkowodorem stwarza dodatkowe ryzyko podczas stosowania środków uczulających oskrzela lub serce.

Rozważ racemiczny aerozol epinefryny u dzieci, u których rozwinął się stridor. Dawkuj 0,25-0,75 ml 2,25% roztworu racemicznej epinefryny w 2,5 ml wody, powtarzaj co 20 minut w razie potrzeby, uważając na zmienność mięśnia sercowego.

Pacjenci w stanie śpiączki, z niedociśnieniem, drgawkami lub komorowymi zaburzeniami rytmu powinni być leczeni w konwencjonalny sposób.

Terapia azotynami (znajdująca się w zestawie antidotum na cyjanek) została zasugerowana jako terapia narażenia na siarkowodór. Azotyn amylu podaje się przez inhalację (przez 30 sekund co minutę, aż do utworzenia się linii dożylnej), a następnie dożylnie azotyn sodu (300 mg przez absolutnie nie mniej niż 5 minut). Może to pomóc w regeneracji poprzez tworzenie sulfmethemoglobiny, usuwając w ten sposób siarczki z kombinacji w tkance. Nie jest konieczne stosowanie tiosiarczanu sodu będącego składnikiem zestawu odtrutki cyjankowej. Skuteczność odtruwająca terapii azotynami jest kontrowersyjna, ale obecnie jest zalecana, jeśli można ją rozpocząć wkrótce po ekspozycji. Przydatność terapii azotynem po kilku pierwszych minutach po ekspozycji jest wątpliwa. Istnieją tylko anegdotyczne dowody na to, że terapia azotynami jest skuteczna, a ofiary zatrucia siarkowodorem przeżyły bez następstw po samym leczeniu podtrzymującym. Terapia azotynami nie powinna zakłócać ustanowienia odpowiedniej wentylacji i natlenienia.

Dekontaminacja podstawowa

Pacjenci, którzy są w stanie, mogą pomóc we własnej dekontaminacji. Zdjąć i zapakować podwójnie zanieczyszczoną odzież i rzeczy osobiste.

Ostrożnie obchodź się z odmrożoną skórą i oczami. Umieść odmrożoną skórę w ciepłej wodzie o temperaturze około 108°F (42°C). Pozwól, aby krążenie powróciło w naturalny sposób. Zachęć poszkodowanego do ćwiczenia chorej części podczas ogrzewania.

Płukać odsłoniętą skórę i włosy czystą wodą przez 5 minut, najlepiej pod prysznicem. Zachowaj ostrożność, aby uniknąć hipotermii podczas odkażania dzieci lub osób starszych. W razie potrzeby używaj koców lub ocieplaczy.

Nie przemywać odmrożonych oczu. W przeciwnym razie przemywać odsłonięte oczy przez co najmniej 5 minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeśli można je łatwo usunąć bez dodatkowego urazu oka. W celu złagodzenia skurczu powiek może być konieczne podanie środka znieczulającego do oczu, a w celu umożliwienia odpowiedniego przepłukania pod powiekami mogą być wymagane retraktory powiek. Kontynuuj irygację podczas transportu pacjenta na oddział intensywnej terapii.

Obszar intensywnej terapii

Upewnij się, że przeprowadzono odpowiednią dekontaminację (zobStrefa Dekontaminacjipowyżej).

Przypomnienia ABC

Oceń i utrzymuj drożność dróg oddechowych, oddychanie i krążenie jak wPrzypomnienia ABCpowyżej. Dzieci mogą być bardziej podatne na czynniki żrące niż dorośli ze względu na mniejszą średnicę dróg oddechowych. Zapewnić dostęp dożylny u pacjentów z poważnymi objawami. Stale monitoruj rytm serca.

Pacjenci w stanie śpiączki, z niedociśnieniem, drgawkami lub zaburzeniami rytmu serca powinni być leczeni w konwencjonalny sposób.

Narażenie inhalacyjne

Pacjentom, u których występują objawy ze strony układu oddechowego, należy podawać dodatkowy tlen przez maskę. Pacjentów ze skurczem oskrzeli należy leczyć lekami rozszerzającymi oskrzela w aerozolu. Stosowanie środków uczulających oskrzela w sytuacjach wielokrotnego narażenia chemicznego może stwarzać dodatkowe ryzyko. Przed wyborem rodzaju leku rozszerzającego oskrzela należy wziąć pod uwagę stan mięśnia sercowego. Odpowiednie mogą być środki zwiększające wrażliwość serca; jednak stosowanie środków uczulających serce po ekspozycji na niektóre chemikalia może zwiększać ryzyko zaburzeń rytmu serca (szczególnie u osób starszych). Nie wiadomo, czy zatrucie siarkowodorem stwarza dodatkowe ryzyko podczas stosowania środków uczulających oskrzela lub serce.

Rozważ racemiczny aerozol epinefryny u dzieci, u których rozwinął się stridor. Dawkuj 0,25-0,75 ml 2,25% roztworu racemicznej epinefryny w 2,5 ml wody, powtarzaj co 20 minut w razie potrzeby, uważając na zmienność mięśnia sercowego.

Pacjentów należy obserwować przez 24 godziny, w razie potrzeby powtarzając odpowiednie testy i badania klatki piersiowej. Kontynuacja zgodnie ze wskazaniami klinicznymi.

Ekspozycja skóry

W przypadku kontaktu ze skórą stężonego siarkowodoru mogą wystąpić oparzenia chemiczne; traktować jak oparzenia termiczne. Jeśli skroplony sprężony gaz zostanie uwolniony i zetknie się ze skórą, może dojść do odmrożeń. Jeśli ofiara ma odmrożenia, należy leczyć przez ponowne ogrzanie dotkniętych obszarów w kąpieli wodnej w temperaturze od 102 do 108 ° F (40 do 42 ° C) przez 20 do 30 minut i kontynuować, aż zaczerwienienie powróci do dotkniętego obszaru.

Ekspozycja oczu

Kontynuuj nawadnianie przez co najmniej 5 minut. Sprawdź ostrość wzroku. Zbadaj oczy pod kątem uszkodzeń rogówki i zastosuj odpowiednie leczenie. W przypadku pacjentów z poważnymi uszkodzeniami rogówki należy natychmiast skonsultować się z okulistą.

Odtrutki i inne metody leczenia

Terapia azotynami (znajdująca się w zestawie antidotum na cyjanek) została zasugerowana jako inna terapia jako terapia narażenia na siarkowodór. Azotyn amylu podaje się przez inhalację (przez 30 sekund co minutę, aż do utworzenia się linii dożylnej), a następnie dożylnie azotyn sodu (300 mg przez absolutnie nie mniej niż 5 minut). Może to pomóc w regeneracji poprzez tworzenie sulfmethemoglobiny, usuwając w ten sposób siarczki z kombinacji w tkance. Nie jest konieczne stosowanie tiosiarczanu sodu będącego składnikiem zestawu odtrutki cyjankowej. Skuteczność odtruwająca terapii azotynami jest kontrowersyjna, ale obecnie jest zalecana, jeśli można ją rozpocząć wkrótce po ekspozycji. Przydatność terapii azotynem po kilku pierwszych minutach po ekspozycji jest wątpliwa. Istnieją tylko anegdotyczne dowody na to, że terapia azotynami jest skuteczna, a ofiary zatrucia siarkowodorem przeżyły bez następstw po samym leczeniu podtrzymującym. Terapia azotynami nie powinna zakłócać ustanowienia odpowiedniej wentylacji i natlenienia.

Hiperbaryczna terapia tlenowa jest kontrowersyjna i oparta na niepotwierdzonych dowodach. Może być skuteczny u pacjentów z uporczywą śpiączką, u których inne metody leczenia są nieskuteczne.

Testy laboratoryjne

Rutynowe badania laboratoryjne dla wszystkich narażonych pacjentów z objawami obejmują CBC, stężenie glukozy we krwi i oznaczanie elektrolitów. Dodatkowe badania pacjentów narażonych na siarkowodór obejmują monitorowanie EKG i testy czynności nerek. Radiografia klatki piersiowej i pulsoksymetria (lub pomiary ABG) mogą być pomocne w przypadkach narażenia inhalacyjnego. Jeśli używane są azotyny, sprawdź poziom methemoglobiny.

Dyspozycja i kontynuacja

Rozważ hospitalizację pacjentów, u których występują dowody toksyczności ogólnoustrojowej z dowolnej drogi narażenia.

Opóźnione efekty

Pacjenci nieprzytomni lub z niedociśnieniem powinni być uważnie obserwowani pod kątem powikłań, w tym encefalopatii po niedotlenieniu. Ponieważ początek obrzęku płuc może być opóźniony, pacjentów poważnie narażonych na inhalację należy obserwować przez 24 godziny. W przypadku podejrzenia obrzęku płuc należy przyjąć pacjenta na oddział intensywnej terapii.

Zwolnienie pacjenta

Bezobjawowi pacjenci, u których nie stwierdza się obrzęku płuc, OUN lub niewydolności oddechowej ani objawów podrażnienia oczu, mogą zostać wypisani po 4 do 6 godzinach obserwacji z zaleceniem niezwłocznego zgłoszenia się do lekarza w przypadku wystąpienia objawów (patrzKarta informacyjna dla pacjenta dotycząca siarkowodoruponiżej).

Podejmować właściwe kroki

Uzyskaj nazwisko lekarza podstawowej opieki zdrowotnej pacjenta, aby szpital mógł wysłać kopię wizyty na SOR do lekarza pacjenta.

Pacjenci narażeni na siarkowodór powinni być monitorowani pod kątem urazów serca i mózgu, w tym oceniani pod kątem ubytków neurologicznych.

Pacjenci z uszkodzeniem skóry lub rogówki powinni zostać ponownie zbadani w ciągu 24 godzin.

Raportowanie

Jeśli miał miejsce incydent związany z pracą, możesz być prawnie zobowiązany do złożenia raportu; skontaktuj się ze stanowym lub lokalnym wydziałem zdrowia.

Inne osoby mogą nadal być zagrożone w miejscu, w którym doszło do tego incydentu. Jeśli incydent miał miejsce w miejscu pracy, omówienie go z personelem firmy może zapobiec przyszłym incydentom. Jeśli istnieje zagrożenie dla zdrowia publicznego, powiadom stanowy lub lokalny wydział zdrowia lub inną odpowiedzialną instytucję publiczną. W stosownych przypadkach należy poinformować pacjentów, że mogą poprosić OSHA lub NIOSH o ocenę swojego miejsca pracy. Zobacz Załączniki III i IV, aby zapoznać się z listą agencji, które mogą być pomocne.

Karta informacyjna dla pacjenta

Niniejsza ulotka zawiera informacje i instrukcje postępowania dla osób, które były narażone na działanie siarkowodoru.

Drukuj tylko instrukcje.pdf icon[PDF - 44,2 KB]

Co to jest siarkowodór?

Siarkowodór jest niezwykle szybko działającym, wysoce toksycznym, bezbarwnym gazem o zapachu zgniłych jaj. Jest wytwarzany naturalnie przez rozkładającą się materię organiczną i jest uwalniany z osadów ściekowych, gnojowicy, gorących źródeł siarki i gazu ziemnego. Jest stosowany w kilku gałęziach przemysłu i jest produktem ubocznym wielu procesów przemysłowych, takich jak rafinacja ropy naftowej, wydobycie i produkcja sztucznego jedwabiu.

Jakie bezpośrednie skutki zdrowotne może wywołać narażenie na siarkowodór?

Nawet w niewielkich ilościach siarkowodór ma silny zapach zgniłych jaj. Jednak przy ciągłym narażeniu i na wysokich poziomach trucizna może osłabić zmysł węchu. Jeśli zapach zgniłych jaj nie jest już wyczuwalny, niekoniecznie musi to oznaczać, że ekspozycja ustała.

Po poważnej ekspozycji objawy zwykle pojawiają się natychmiast. Przy niskim stężeniu siarkowodór powoduje podrażnienie oczu, nosa i gardła. Umiarkowane poziomy mogą powodować bóle głowy, zawroty głowy, nudności i wymioty, a także kaszel i trudności w oddychaniu. Wyższe poziomy mogą powodować wstrząs, drgawki, śpiączkę i śmierć. Ogólnie rzecz biorąc, im poważniejsze narażenie, tym poważniejsze objawy.

Czy można leczyć zatrucie siarkowodorem?

Nie ma sprawdzonego antidotum na zatrucie siarkowodorem, ale skutki siarkowodoru można leczyć, a niektóre narażone osoby wyzdrowieją. Osoby, które miały poważne narażenie, mogą wymagać hospitalizacji.

Czy mogą wystąpić jakiekolwiek skutki zdrowotne w przyszłości?

Pojedyncza niewielka ekspozycja, po której osoba szybko dochodzi do siebie, prawdopodobnie nie spowoduje opóźnionych lub długotrwałych skutków. Umiarkowane narażenie może spowodować uszkodzenia szczątkowe, a poważne narażenie, które powoduje śpiączkę lub drgawki, może uszkodzić mózg i serce.

Jakie testy można wykonać, jeśli osoba była narażona na działanie siarkowodoru?

Specyficzne testy na obecność siarkowodoru we krwi i moczu na ogół nie są przydatne dla lekarza. Jeśli doszło do poważnego narażenia, analizy krwi i moczu oraz inne testy mogą wykazać, czy mózg, nerwy, serce lub nerki zostały uszkodzone. Jeśli doszło do wdychania siarkowodoru, konieczne może być wykonanie badań krwi i prześwietlenie klatki piersiowej w celu ustalenia, czy doszło do uszkodzenia płuc. Testowanie nie jest potrzebne w każdym przypadku.

Gdzie można znaleźć więcej informacji na temat siarkowodoru?

Więcej informacji na temat siarkowodoru można uzyskać w regionalnym centrum kontroli zatruć; twój stan, hrabstwo lub lokalny departament zdrowia; Agencja ds. Rejestru Substancji Toksycznych i Chorób (ATSDR); Twój doktor; lub klinikę w Twojej okolicy, która specjalizuje się w higienie pracy i środowisku. Jeśli narażenie miało miejsce w pracy, możesz chcieć omówić to ze swoim pracodawcą, Administracją Bezpieczeństwa i Higieny Pracy (OSHA) lub Narodowym Instytutem Bezpieczeństwa i Higieny Pracy (NIOSH). Poproś osobę, która przekazała Ci ten formularz, o pomoc w zlokalizowaniu tych numerów telefonów.

Instrukcje dotyczące działań następczych

Zachowaj tę stronę i zabierz ją ze sobą na następne spotkanie. Podążaćtylkoinstrukcje sprawdzone poniżej.

Drukuj tylko instrukcje.pdf icon[PDF - 44,2 KB]

[ ] Zadzwoń do swojego lekarza lub na oddział ratunkowy, jeśli w ciągu następnych 24 godzin wystąpią jakiekolwiek nietypowe oznaki lub objawy, w szczególności:

• kaszel, świszczący oddech, trudności w oddychaniu lub duszność
• ból lub ucisk w klatce piersiowej
• ból brzucha lub wymioty
• ból głowy
• zwiększone zaczerwienienie lub ból lub ropne wydzieliny w miejscu oparzenia skóry

[ ] Wizyta kontrolna nie jest konieczna, chyba że wystąpi którykolwiek z objawów wymienionych powyżej.

[ ] Zadzwoń i umów się na wizytę u Dr.____ w gabinecie ________.

Dzwoniąc w celu umówienia się na wizytę, proszę powiedzieć, że byłeś leczony na oddziale ratunkowym w __________ Szpitalu do ________ i zalecono ci ponowne spotkanie za ____ dni.

[ ] Powrót na oddział ratunkowy/klinikę dnia ____ (data) o godzinie _____ AM/PM w celu wykonania badania kontrolnego.

[ ] Nie wykonuj intensywnych ćwiczeń fizycznych przez 1 do 2 dni.

[ ] Możesz wznowić codzienne czynności, w tym prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn.

[ ] Nie wracaj do pracy przez ______ dni.

[ ] Możesz wrócić do pracy w ograniczonym zakresie. Zobacz instrukcje poniżej.

[ ] Unikaj narażenia na dym papierosowy przez 72 godziny; dym może pogorszyć stan płuc.

[ ] Unikaj picia napojów alkoholowych przez co najmniej 24 godziny; alkohol może pogorszyć uszkodzenie żołądka lub wywołać inne skutki.

[ ] Unikaj przyjmowania następujących leków: ________________

[ ] Możesz kontynuować przyjmowanie następujących leków przepisanych przez lekarza: _______________________________

[ ] Inne instrukcje: ____________________________________ _____________________________________________________

• Podaj na oddziale ratunkowym nazwisko i numer swojego lekarza pierwszego kontaktu, aby SOR mógł wysłać mu zapis Twojej wizyty na oddziale ratunkowym.
• Ty lub Twój lekarz możecie uzyskać więcej informacji na temat tej substancji chemicznej, kontaktując się z: ____________ lub ______________ lub odwiedzając następujące strony internetowe: ____________;__________.

Podpis pacjenta ________________ Data ____________

Podpis lekarza _____________ Data ____________

Gdzie mogę uzyskać więcej informacji?

Jeśli masz pytania lub wątpliwości, skontaktuj się z lokalnym lub stanowym departamentem ds. zdrowia lub jakości środowiska lub:

Po więcej informacji skontaktuj się:
Agencja ds. Rejestru Substancji Toksycznych i Chorób
Zakład Toksykologii i Nauk o Zdrowiu Człowieka
Autostrada 4770 Buford
Chamblee, GA 30341-3717
Telefon: 1-800-CDC-INFO 888-232-6348 (TTY)
E-mail:Skontaktuj się z CDC-INFO

ATSDR może również wskazać lokalizację klinik medycyny pracy i ochrony środowiska. Kliniki te specjalizują się w rozpoznawaniu, ocenie i leczeniu chorób wynikających z narażenia na substancje niebezpieczne.