Przewodnik po podstawach pisania @mbti-notes (2023)

Przewodnik po podstawach pisania @mbti-notes

[kliknij tutaj, aby zobaczyć czysty tekstbez motywu bloga]

.

Zawartość przewodnika:

I.Wprowadzenie do typu
1.Dlaczego kwestionariusze samoopisowe są niedoskonałe
2.3.Teoria cech kontra typ
II.Cztery aspekty osobowości
1. Orientacja energetyczna:Ekstrawersja / Introwersja
2. Generowanie danych:Wyczuwanie / Intuicja
3. Wyrok i decyzje:Myślenie / Uczucie
4. Otwarcie a zamknięcie:Postrzeganie / Osądzanie
5.Dlaczego ogólne opisy typów wydają się nieaktualne
III.Rozwój osobowości

.

__________

.

CZĘŚĆ I: WPROWADZENIE DO TYPU

Większość ludzi zapoznaje się z teorią osobowości Carla Junga za pośrednictwem stron internetowych MBTI. Myers-Briggs Type Indicator (MBTI) to zastrzeżone narzędzie do oceny psychologicznej, które zostało opracowane przez Katharine Cook Briggs i Isabel Briggs Myers. Po przestudiowaniu Jungowskiej teorii typów psychologicznych uznali, że jego idee są godne szerszej publiczności i starali się je udoskonalić do celów praktycznych. Było wielu innych, którzy próbowali zinterpretować teorię osobowości Junga. Często powoduje to zamieszanie u początkujących, ponieważ nie są oni świadomi oryginalnej teorii Junga, wielu sposobów interpretacji jego teorii oraz późniejszych konfliktów, które powstały między różnymi badaczami. Chociaż Jung nie dożył wszystkich późniejszych zmian swojej teorii, dowody sugerują, że NIE aprobował on używania swojej teorii osobowości do „przyklejania ludziom etykiet”, co niestety czasami było używane.

Wraz z popularnością systemu MBTI pojawiło się wiele stron internetowych służących do oceny ludzi, czasami za opłatą i/lub z pomocą oficjalnie „certyfikowanych” osób. Warto zauważyć, że system MBTI jest pod wieloma względami uproszczeniem teorii Junga, co oznacza, że ​​jest ograniczony w tym, czego może cię nauczyć o osobowości. System MBTI nie ocenia ludzi za pomocą funkcji poznawczych Junga, ponieważ Myers i Briggs dążyli do stworzenia skrótów, które uprościłyby proces oceny, i tak doszli do stworzenia czteroliterowych kodów osobowości, które większość ludzi zna. Moim zdaniem , system MBTI jest bardzo podatny na błędy w ocenie ze względu na brak głębi, ponieważ ignoruje bardzo ważne pojęcia w imię praktyczności. Znajomość czterech liter twojego typu nie przyniesie ci wielu korzyści, jeśli nie wiesz, co zrobić z tymi informacjami poza chwilowym poczuciem potwierdzenia przez krótki opis typu. Ponieważ większość ludzi zna kody MBTI, niniejszy przewodnik wykorzystuje je jako wstęp do wyjaśnienia podstawowych koncepcji teorii Junga.

.

1. Dlaczego kwestionariusze samoopisowe są niedoskonałe

MBTI wykorzystuje serię pytań do oceny prawdopodobieństwa przynależności do określonego typu. Narzędzie zyskało popularność w kręgach korporacyjnych, ale akademiccy badacze psychologii zakwestionowali jego naukową ważność i wiarygodność. Podczas gdy ludzie na ogół uważają, że kategorie typów Junga odpowiadają pewnym rzeczywistym różnicom osobowości, MBTI NIE jest uważany za naukowo wiarygodną miarę tych kategorii.

Wyniki testów mówią ci tylko, bardzo z grubsza, jakimi typami MUSISZ być, to znaczy tylko mierząprawdopodobieństwoi zapewnić dobry punkt wyjścia. Jeśli jesteś zaznajomiony z psychologią i tym, jak badacze używają narzędzi psychometrycznych, wiesz, że nigdy nie są one ostateczną odpowiedzią, a raczej służą głównie wskazaniu profesjonalistom ogólnego kierunku lub zawężeniu dostępnych opcji. Jeśli chcesz ocenić siebie,twoim obowiązkiem jest dokładniejsze zbadanie typów osobowości, aby mieć pewność, który typ najlepiej do ciebie pasuje. Nieoficjalne testy, takie jak zabawne quizy online, zwykle dają niedokładne wyniki, zwłaszcza gdy są konstruowane przez ludzi, którzy mają niewielką lub żadną wiedzę na temat teorii typów Junga.

Kwestionariusze samoopisowe wymagają od ludzi uczciwych i rzeczowych odpowiedzi na ich temat, ale czasami jest to trudne. Niektóre czynniki, które potencjalnie wpływają na ważność wyników, obejmują:

• Mylna interpretacja:Język jest niedoskonały i mogą wystąpić problemy z czytaniem ze zrozumieniem. Laicy mogą błędnie interpretować kluczowe słowa lub mieć trudności ze zrozumieniem nieznanej terminologii psychologicznej. Prosty kwestionariusz nie może wyjaśnić takich subiektywnych problemów.
• Nacisk na zgodność:Oceny typu czasami mają miejsce w sytuacjach, w których ludzie obawiają się, że wyniki mogą zostać wykorzystane przeciwko nim, na przykład w sytuacjach związanych z zatrudnieniem lub związkiem. Wywiera to presję na ludzi, aby pojawiali się w bardziej pozytywnym świetle. W takich przypadkach prosty kwestionariusz może ujawnić jedynie maskę społeczną danej osoby, a nie jej prawdziwy typ.
• Uprzedzenia lub stereotypy:Ludzie, którzy mieli już kontakt z ideami dotyczącymi osobowości, mogą nieumyślnie manipulować odpowiedziami, aby odzwierciedlić to, co uważają za „pożądaną” osobowość. Osoby, które są już zaznajomione z 16 typami, mogą być zmotywowane do odpowiadania na pytania w taki sposób, aby uzyskać typ, do którego aspirują. Ludzie mogą wierzyć, że pewne cechy osobowości są skorelowane z płcią, kulturą lub statusem społeczno-ekonomicznym i odpowiadać zgodnie z oczekiwanymi stereotypami. Prosty kwestionariusz nie będzie w stanie dokładnie ocenić autentyczności ani wykryć nieautentycznych odpowiedzi.
• Niezwykłe okoliczności życiowe:Ludzie mają bogate i różnorodne doświadczenia, które mogą wpływać na stopień, w jakim znają siebie. Młodsi ludzie (<16) często mają słabe/naiwne poczucie tożsamości, które przesłania ich prawdziwy typ. Ludzie przechodzący przez znaczące zmiany życiowe, takie jak rozwód, przejście na emeryturę lub tragedia, często są zdezorientowani co do swojej tożsamości. Osoby cierpiące na zaburzenia psychiczne, nadużywanie substancji, choroby przewlekłe lub przewlekły stres mogą wykazywać skrajne cechy osobowości, które wydają się nie pasować do charakteru. Prosty kwestionariusz nie będzie w stanie dokładnie rozważyć tych czynników kontekstowych.

.

2. Odnoszenie się do mitów i nieporozumień

Wiele osób lubi dowiedzieć się o swoim typie online, za darmo, gdzie krąży sporo nierzetelnych informacji. Dlatego trzeba być ostrożnym w radzeniu sobie z błędnymi przekonaniami. Istnieje wiele przyczyn tego rozprzestrzeniania się złych informacji:

• Teoria typów jest dość skomplikowana (ponieważ psychologia jest skomplikowana), a wielu amatorskich entuzjastów typów ma jedynie powierzchowne zrozumienie idei, co prowadzi do tego, że niektórzy pisarze rozpowszechniają błędne interpretacje lub zwykłe spekulacje.
• Jednym z powodów, dla których teoria typów jest skomplikowana i trudna do nauczenia się, jest to, że podobnie jak w przypadku każdej większej teorii, kilku późniejszych teoretyków przedstawiło własne pomysły, kontynuując rozwijanie wczesnych pomysłów Junga. Czasami pojawiają się nieporozumienia w zależności od tego, do której szkoły myślenia należy dana osoba.
• Typ nie wyjaśnia wszystkiego: ludzie czasami błędnie przypisują pewne myślenie/zachowanie do swojego typu osobowości, podczas gdy inne czynniki, takie jak problemy rozwojowe, wpływ środowiska, choroba psychiczna lub zdolności/predyspozycje genetyczne byłyby bardziej odpowiednim wyjaśnieniem.
• Ponieważ istnieje taka różnorodność typów, niektórzy autorzy mają trudności ze zrozumieniem typów, które bardzo różnią się od ich własnych, być może nawet wykazując „typizm” lub szkodliwe uprzedzenia do/przeciw określonym preferencjom dotyczącym typów (celowo lub nieumyślnie).
• Wiele osób jestbłędnie wpisanya to może wypaczyć ogólne wrażenie typu online, gdy czytasz wiele samoopisowych/zgłoszonych przez siebie danych.
• Informacje w Internecie są rzadko usuwane, co pozwala na utrzymywanie się i rozprzestrzenianie złych informacji.

Odnoszę się do błędnych przekonań w całym tym przewodniku, głównie poprzez nakreślenie różnic między powszechnymi założeniami, systemem MBTI i teorią Junga.

.

3. Teoria cech a teoria typów

Jungowski typ osobowości to „kategoryczna” teoria osobowości, która różni się od „cechowej” teorii osobowości (jak na przykład model pięcioczynnikowy).

Ateoria cechosobowości skupia się na zachowaniu i mierzy jekwotacechy, którą posiadasz, zwykle wzdłuż askalalub widmo. Na przykład cechę „otwartości” można mierzyć wzdłuż ruchomej skali od „otwartego” na jednym końcu do „zamkniętego” na drugim końcu. Cechy sąnormalnie dystrybuowanew populacji, co oznacza, że: 1) większość ludzi mieści się gdzieś pośrodku, oraz 2) skrajności są bardziej interesujące, ponieważ mogą wskazywać na nieprawidłowości. To, co jest uważane za „normalne”, zależy od tego, gdzie spadniesz w spektrum. Dlatego wyższe/niższe wyniki testu mówią ci coś ważnego o tym, ile posiadasz cechy i czy jesteś niezwykły/nienormalny w odniesieniu do krzywej dzwonowej.

Ateoria kategorii typówosobowości nie mierzy cech wzdłuż spektrum, a raczej dzieli populację na kategorie, które są jakościowo różne od siebie, bez nakładania się. Dlatego nie możesz wpaść „w środek”, ponieważ nie ma środka. Kategorie osobowości Junga nie odnoszą się do cech, ale raczej doprocesy poznawcze. Osobowość jest konceptualizowana jako kilka przeciwstawnych procesów poznawczych. Na przykład „wyczuwanie” i „intuicja” to dwa odrębne i przeciwstawne nastawienia w tobie. Możesz korzystać z obu, ale kategoria, do której należysz, zależy od tego, który proces jest większydominujący, na co wskazują: 1) jak często go używasz i 2) jak naturalne wydaje ci się jego używanie. Każda kategoria osobowości jest szanowana na swój sposób. Tak więc wyniki testów nie mają żadnego prawdziwego znaczenia poza wskazaniem prawdopodobieństwa przydzielenia cię do określonej kategorii.

Podsumowując różnice, w teoriach cech:

• zmienne mierzą ilość cechy na skali/widmie
• cechy mają rozkład normalny, przy czym bardziej interesujące są skrajności
• możesz zdefiniować „normalność” cechy na podstawie punktu skali/widma
• wysokie/niskie wyniki testu mogą być interpretowane jako pozytywne lub negatywne

mając na uwadze, że w teoriach kategorii typu:

• każda kategoria typu jest jakościowo różna od innych kategorii
• ludzie są podzieleni na kategorie według dominacji poznawczej
• kategorie wskazują na różnice porównawcze, ale żadna nie jest nienormalna
• wyniki testów nie są dodatnie/ujemne, ponieważ mierzą tylko prawdopodobieństwo

Wyniki testów powinny być interpretowane według standardów kategorii typów, a nie standardów teorii cech, np.:

• wysoki wynik w kategorii NIE oznacza, że ​​masz jej „więcej”.
• wysoki wynik w danej kategorii NIE oznacza, że ​​jesteś lepszy/gorszy
• wysoki wynik w kategorii NIE oznacza większej umiejętności/dojrzałości
• żadna kategoria typu nie jest uważana za bardziej/mniej pożądaną

Idąc dalej, NIE powinieneś zakładać, że:

• ktoś jest „właściwy” lub „zły” typ do wszystkiego
• niektóre typy są mniej lub bardziej odpowiednie do każdej pracy lub kariery
• niektóre kombinacje typów są bardziej „kompatybilne”
• niektóre typy są lepsze lub gorsze od innych
• osoba będzie lubić lub mieć umiejętności w czynnościach typowych dla tego typu

Teoria kategorii typów docenia różnorodność psychologii człowiekazamiast używać wąskiej definicji tego, co jest „normalne”. Dlatego każdy typ jest równy, ponieważ każdy typ ma swój własny, unikalny zestaw mocnych i słabych stron.

.

____________________

.

CZĘŚĆ II: CZTERY ASPEKTY OSOBOWOŚCI

Ponieważ typy osobowości Junga są definiowane jako poznawczy sposób myślenia, poznanie jest ważniejsze niż zachowanie przy określaniu twojego prawdziwego typu.Poznawanieodnosi się do procesów umysłowych, których używasz, aby nadać sens światu, podczas gdy zachowanie jest obserwowalnym rezultatem twojego poznania. Podczas przeprowadzania oceny typunajlepsze pytania, które możesz sobie zadać, dotyczą bezpośrednio twojego poznania, podczas gdy pytania dotyczące zachowania są w najlepszym razie przydatne tylko do wnioskowania o twoim poznaniu.

Szeroko stosowane kody MBTI odnoszą się do czterech różnych wymiarów osobowości, łącznie z szesnastoma możliwymi typami. Każdy wymiar obejmuje dwie odrębne i przeciwstawne postawy lub procesy poznawcze. Ponieważ każdy wymiar jest dychotomią, nie możesz używać obu stron dokładnie w tym samym czasie, tj. Użycie jednego zaprzeczy użyciu drugiego. Tak jak nie możesz jednocześnie skręcić w lewo i w prawo, nie możesz na przykład jednocześnie być introwertykiem i ekstrawertykiem. Dostępne są obie opcje, ale w dowolnym momencie musisz wybrać jedną.

Zwróć uwagę na słowo „dominujący”. Ma dwa ważne znaczenia:

1. stroną dominującą jest strona, której używasz najczęściejczęsto
2. stroną dominującą jest strona, której używasz najczęściejbez wysiłku

Korzystanie z naturalnego procesu poznawczego powoduje, że czujesz się, jakbyś był sobąautentyczny ja. Korzystanie z przeciwstawnego, mniej dominującego procesu poznawczego powoduje, że czujesz, że coś jest nie tak, jakbyś był dla siebie czymś obcym, a to ostatecznie prowadzi do egzystencjalnego dyskomfortu.

Masz wolną wolę, aby wybrać stronę, która nie jest dla ciebie dominująca, ilekroć wymagają tego okolicznościNa przykład, jeśli jesteś introwertykiem, wiesz, że niektóre sytuacje wymagają ekstrawertycznego zachowania, więc przez jakiś czas decydujesz się zachowywać bardziej ekstrawertycznie. Jednak DZIAŁANIE jak ekstrawertyk nie czyni cię prawdziwym ekstrawertykiem, ponieważ dominacji introwersji w twojej osobowości nie da się zastąpić krótkim wybuchem nieautentycznego zachowania.

W tym przykładzie powiedzielibyśmy, że twoje zachowanie jest spowodowanesytuacyjnyczynniki (środowisko), a niedyspozycyjnyczynniki (osobowość). Ludzkie zachowanie jest skomplikowane, ponieważ może być motywowane z wielu różnych kierunków. Dlatego dokonując oceny typu, szukasz swojego podstawowego usposobienia, poza czynnikami sytuacyjnymi, które zmuszają cię do przeciwstawienia się swojemu prawdziwemu typowi.

Następna sekcja zawiera szczegółowe opisy czterech wymiarów osobowości. Ważne jest, aby pamiętać, że ekspresja osobowości jest długoterminowa.Szukasz spójnych, trwałych i trwałych wzorców w swoim poznaniu i zachowaniu przez znaczną część swojego życia.

.

********************

.

1. Ekstrawersja (E) vs introwersja (I): Orientacja energetyczna

Celem tego wymiaru osobowości jest wytyczenie wyraźnej granicy między tym, co wewnętrznesubiektywnydoświadczenia i zewnętrznecelświata (który istnieje niezależnie od ludzkiej psychologii).

• Ekstrawertycy w naturalny sposób kierują swoją energię i uwagęświat zewnętrzny
• Introwertycy w naturalny sposób kierują swoją energię i uwagędo wewnątrz

Ekstrawertycy mają silniejszy związek z obiektami świata zewnętrznego (niż oni sami), ponieważ odczuwają silniejszą poznawczą potrzebę częstych interakcji ze światem. Dla ekstrawertyków to, co dzieje się na świecie, jest ważniejsze niż to, co dzieje się w środku. Introwertycy mają silniejszy związek ze sobą (niż ze światem zewnętrznym), ponieważ odczuwają silniejszą poznawczą potrzebę połączenia się ze sobą. Dla introwertyków to, co dzieje się w środku, jest ważniejsze niż to, co dzieje się na świecie.

Idealnie byłoby, gdyby każdy nauczył się, kiedy we właściwym czasie być ekstrawertykiem i introwertykiem. Jednak każda osoba ma większe powinowactwo do jednego kierunku niż do drugiego. Istnieją przekonujące dowody sugerujące, że ten wymiar osobowości ma silne podstawy biologiczne. Ekstrawertycy i introwertycy są łatwo rozpoznawalni nawet w niemowlęctwie. Według badań statystycznych ekstrawertycy i introwertycy są mniej więcej równo podzieleni w populacji ogólnej, a kilka badań wykazało nieco większą liczbę ekstrawertyków.

Pod względem neurologicznym ekstrawertycy i introwertycy różnią się, ponieważ wykorzystują różne ścieżki w mózgu do przetwarzania informacji. Ekstrawertycy znacznie szybciej przetwarzają informacje napływające ze świata. Dlatego mają wyższą tolerancję na stymulację i mają tendencję do aktywnego poszukiwania stymulujących doświadczeń. Introwertycy wolniej przetwarzają napływające informacje, ponieważ muszą je dość dokładnie przefiltrować przez własny pryzmat. W związku z tym mają mniejszą tolerancję na stymulację i unikają sytuacji, które mogłyby ich przytłoczyć. Ta neurologiczna różnica wyjaśnia, dlaczego ekstrawertycy są zwykle aktywni i zorientowani na działanie, podczas gdy introwertycy są bardziej indywidualni, preferując wolniejsze i możliwe do opanowania tempo.

E i ja to dwa przeciwstawne sposoby bycia naenergetyzowanym i używania/kierowania energii mentalnej:

• Każdy jest ekstrawertykiem i introwertykiem według własnego uznania, ale jedna strona jest bardziej dominująca, naturalna i automatyczna.
• Ekstrawersja kieruje energię na zewnątrz, na przedmioty/ludzi/wydarzenia w obiektywnym świecie. Ekstrawertycy czerpią więcej energii z działania i interakcji, co skłania ich do poszukiwania korzyści z ziemskiej aktywności, jeśli pozwalają na to okoliczności. Chcą stymulacji i natychmiastowej informacji zwrotnej i łatwo się nudzą, gdy są zmuszeni do zbytniego braku aktywności. Kiedy ekstrawertycy introwertycy zbyt długo pozostają w introwersji, czują się niespokojni lub nieswojo, a następnie muszą ekstrawertować, aby przywrócić równowagę swojej osobowości.
• Introwersja kieruje energię do wewnątrz na subiektywne doświadczenia. Introwertycy pragną refleksji i interpretacji, co skłania ich do poszukiwania korzyści z osobistych/samotnych doświadczeń, o ile pozwalają na to okoliczności. Chcą mieć więcej czasu i przestrzeni na przetwarzanie informacji i łatwo ulegają wypadkom, gdy są zmuszone do zbytniej aktywności. Kiedy introwertyk zbyt długo się ekstrawertuje, czuje się zmęczony lub przytłoczony, a następnie musi zostać introwertykiem, aby przywrócić równowagę swojej osobowości.
• Ekstrawertycy i introwertycy czasami mają trudności ze zrozumieniem się, ponieważ ich podejście do życia idzie w przeciwnych kierunkach. Z perspektywy ekstrawertyka introwertycy często wydają się: zdystansowani, nietypowi, zahamowani, tchórzliwi, powolni, nieelastyczni, mało ekspresyjni, nieprzejrzyści (trudno to rozpoznać). Z perspektywy introwertyka ekstrawertycy często wydają się: bezrefleksyjni, wstrętni, impulsywni, nonszalanccy, apodyktyczni, przytłaczający, agresywni, bezczelni.

Kiedy pytania testu osobowości schodzą na terytorium cech, takich jak „towarzyski” lub „towarzyski”, oddalają się nieco od głównej zasady ekstrawersji jakozorientowany na działanie. Innymi słowy, bycie zorientowanym na działanie NIE musi oznaczać, że dana osoba lubi spędzać czas towarzysko. Kiedy pytania testu osobowości schodzą na terytorium cech, takich jak „nieśmiałość” lub „cicha”, odchodzą nieco od głównej zasady introwersji, ponieważodblaskowy. Innymi słowy, bycie refleksyjnym nie oznacza, że ​​dana osoba jest koniecznie nieśmiała lub niespokojna.

Wśród laików istnieje wiele nieporozumień co do tego, jak zdefiniować „ekstrawersję” i „introwersję”, ponieważ różne teorie osobowości definiują te terminy w różny sposób. Ponieważ psychologowie szeroko stosują pięcioczynnikową teorię cech osobowości (OCEAN), wiele osób rozumie ekstrawersję jako istniejącą w spektrum cech, od skrajnie introwertycznego na jednym końcu do skrajnie ekstrawertycznego na drugim końcu. W ten sposób konceptualizują siebie jako mieszczących się gdzieś pośrodku między dwoma biegunami, a wielu ludzi nazywa siebie „ambiwertykami”. Jednak, jak wyjaśniono wcześniej, teoria typów nie jest teorią cech. W teorii typów ekstrawersja i introwersja to dwie różne postawy, a typ jest określany przez poznawczą dominację jednej nad drugą.

Ludzie czasami mają trudności z samodzielnym pisaniem, gdy cierpią z powodu zewnętrznego problemu, który znacząco wpływa na ich zachowanie, takiego jak: choroba psychiczna, stres społeczno-ekonomiczny, problemy z rozwojem psychicznym lub presja społeczna. Na przykład: Ekstrawertyk, który cierpi na depresję, może zachowywać się stereotypowo introwertycznie, ponieważ brakuje mu woli lub energii, by spełnić swoje ekstrawertyczne pragnienia. Introwertyk, który cierpi na lęk, może wykazywać stereotypowo ekstrawertyczne zachowanie, ponieważ kieruje swoją energię nerwową na mikrozarządzanie każdą zagrażającą sytuacją. Introwertyk, który znajduje się w niekorzystnej sytuacji finansowej, może nie mieć innego wyboru, jak tylko być w ciągłym ruchu i trząść się, aby przetrwać. Ekstrawertyczne dziecko, które jest surowo karane za bycie „głośnym”, może w końcu wycofać się i stać się bardzo ciche.

Każdy może szukać stymulacji, gdy czuje się znudzony lub chce się wycofać, gdy sytuacja staje się wystarczająco przytłaczająca. Pamiętaj, że osobowość znajduje się w twoich najbardziej spójnych, trwałych i trwałych wzorcach poznania i zachowania w dłuższej perspektywie. Jakie jest twoje prawdziwe usposobienie, poza czynnikami sytuacyjnymi?

*Jeśli nadal nie możesz tego zrozumieć, sugeruję przeczytaniePrzewodnik po teorii funkcjiaby uzyskać więcej informacji na temat dominujących i gorszych funkcji poznawczych.

.

********************

.

2. Wyczuwanie (S) a intuicja (N): Generowanie danych

Celem tego wymiaru osobowości jest wytyczenie wyraźnej granicy między dwoma zasadniczo różnymi rodzajami informacji, które można zebrać ze świata.

• Preferowane są czujnikiBetondane
• Preferują intuicyjniabstrakcyjnydane

Czujniki szukają konkretnych faktów i szczegółów, ponieważ wolą zajmować się przedmiotami w świecie takimi, jakie faktycznie istnieją materialnie. Intuicyjni szukają abstrakcyjnych wzorców i powiązań, ponieważ wolą zajmować się potencjałem obiektów, aby stać się czymś innym. Sensory biorą rzeczy takimi, jakie są i z nimi współpracują, podczas gdy Intuicyjni chcą wierzyć, że rzeczywistość może być inna lub zmieniona, ponieważ daje im to poczucie nadziei na przyszłość. To wyjaśnia, dlaczego Czujniki mają tendencję do bycia obecnymi i realistycznymi, podczas gdy Intuicyjni mają tendencję do spekulacji i idealizmu.

Idealnie byłoby, gdyby każdy nauczył się właściwych sytuacji, w których można polegać na konkretnych lub abstrakcyjnych informacjach. Jednak każda osoba ma większe powinowactwo do jednego rodzaju przetwarzania informacji niż do drugiego. Według badań statystycznych Sensory znacznie przewyższają liczebnie Intuicjonistów w populacji ogólnej.

Ludzie mają trudności z określeniem S/N, ponieważ nie rozumieją, co naprawdę oznaczają terminy „konkretny” i „abstrakcyjny”. W filozofii ABetonjakość jest definiowana jako coś, co jest właściwe samym przedmiotom. Na przykład książka, którą czytam, jest zrobiona z papieru. Nie ma takiej sytuacji, w której książka nie byłaby zrobiona z papieru, innymi słowy, jest to właściwość immanentna i fundamentalna dla istnienia książki (niezbędna część tego, co sprawia, że ​​książka jest książką, dlatego nie t nazywaj e-książki „książkami”, aby uniknąć nieporozumień). Natomiast anabstrakcyjnyjakość nie jest uważana za nieodłączną od samego przedmiotu, ale raczej wynika z jego stosunku do czegoś innego. Na przykład „celem” książki jest rozpowszechnianie informacji. Mógłbym jednak z łatwością użyć tej książki do innych celów, takich jak broń, przycisk do papieru lub podpałka do ognia. „Cel” jest abstrakcyjną właściwością książki, ponieważ może się zmieniać (lub być zmieniany) bez wpływu na to, czym naprawdę jest książka. Czujniki ufają, że konkretne cechy są najbardziej realne, podczas gdy Intuicyjni lubią abstrahować inne możliwe cechy i wyobrażać sobie, jak równie łatwo mogłyby stać się (stać) prawdziwe.

S i N to dwa przeciwstawne sposoby postrzegania świata:

• Każdy wyczuwa i wyczuwa tak, jak tego potrzebuje, ale jedna strona jest bardziej dominująca, naturalna i automatyczna.
• Sensing zbiera konkretne informacje za pomocą fizycznych zmysłów, a ostatnie badania wskazują, że istnieje więcej niż pięć zmysłów. Czujniki czerpią pewność siebie i komfort ze zmysłowej egzystencji/doświadczenia, co skłania je do priorytetowego traktowania faktów i mówienia o nich. Chcą informacji, które są ugruntowane, praktyczne, uporządkowane i oczywiste, i łatwo ich zniechęcić zbyt dużą ilością domysłów. Kiedy Czujniki intuicji trwają zbyt długo, niecierpliwią się spekulacjami, a następnie muszą wrócić do tego, co wiedzą, że jest konkretnie weryfikowalne, aby przywrócić równowagę ich osobowości.
• Intuicja zbiera abstrakcyjne informacje poprzez spekulacje na temat możliwości. Intuicyjni czerpią nadzieję i optymizm z przewidywania przyszłych wydarzeń, co skłania ich do nadania priorytetu idealistycznym obrazom i mówienia o potencjale. Chcą informacji, które są ogólne (sedno), koncepcyjne, symboliczne, wzajemnie powiązane lub całościowe i łatwo zniechęcają się, czując się zmuszonym do wyjaśniania lub sekwencjonowania „każdego najmniejszego szczegółu”. Kiedy intuicyjni wyczuwają zbyt długo, ich pomysły zaczynają odczuwać nacisk na konkret i muszą wrócić do nowych lub interesujących możliwości, aby przywrócić równowagę swojej osobowości.
• Sensory i Intuicyjni czasami mają trudności ze zrozumieniem się, ponieważ ich podejście do życia idzie w przeciwnych kierunkach. Z perspektywy Sensora, Intuicje często mogą wydawać się: niepraktyczne, nieostrożne, dziwne, ekstremalne, pozbawione zdrowego rozsądku. Z perspektywy Intuicjonisty Sensory mogą często wydawać się: pesymistyczne, ograniczone, uparte, konwencjonalne, krótkowzroczne.

Osoby intuicyjne są na ogół bardziej zainteresowane teorią osobowości i piszą o niej. W rezultacie wiele kwestionariuszy/opisów osobowości błędnie interpretuje lub bagatelizuje mocne strony procesu Wyczuwania, co oznacza, że ​​opisy N brzmią lepiej na papierze. Należy zauważyć, że obie koncepcje tzwkreatywność i inteligencja wykraczają poza typ osobowości. To, co sprawia, że ​​osoba jest kreatywna, to to, czy wie, jak dobrze wykorzystać to, co ma, a to, co sprawia, że ​​​​osoba jest inteligentna, to to, czy skutecznie się uczy – żadne z nich nie jest ograniczone przez typ.

Ludzie czasami mają trudności z samodzielnym pisaniem, gdy cierpią na toproblemy z rozwojem osobowości. Wielu Intuicyjnych cierpi na „lęk przed szczegółami”, ponieważ (nieświadomie) obawiają się, że NIE są dobrzy w zauważaniu, zapamiętywaniu lub sekwencjonowaniu drobnych szczegółów, więc tendencja do czepiania się szczegółów lub obsesji na punkcie faktów może stworzyć iluzję, że są Czujnikami. Ogólnie rzecz biorąc, można ich rozpoznać, obserwując, że: 1) czepiają się i mają obsesję tylko wtedy, gdy ma to na celu realizację większej wizji, tj. często w ich zachowaniu występuje niezdrowy perfekcjonizm, który ujawnia, że ​​bardziej zależy im na urzeczywistnieniupotencjałniż same małe, konkretne szczegóły, i 2) mają tendencję do bycia przewrażliwionymi na punkcie ujawnienia szczegółów jako złych, ponieważ jest to dla nich czuły punkt. Z kolei Sensory całkiem naturalnie radzą sobie z faktami i szczegółami, jak ryba płynąca z prądem. Mają tendencję do reagowania raczej akceptacją niż obroną, gdy fakty i szczegóły są wyjaśniane, i czepiają się tylko wtedy, gdy czują, że jest to konieczne, aby pozostać ugruntowanym w rzeczywistości. Dlatego powierzchowna cecha „zwracania uwagi na fakty i szczegóły” jest niewystarczająca do określenia S/N, jeśli nie rozumiesz prawdziwej motywacji poznawczej stojącej za zachowaniem i jeśli nie obserwujesz, czy jest ono wykonywane w pozytywny, czy negatywny sposób .

Pamiętaj, że osobowość znajduje się w twoich najbardziej spójnych, trwałych i trwałych wzorcach poznania i zachowania w dłuższej perspektywie. Jakie jest twoje prawdziwe usposobienie, poza czynnikami sytuacyjnymi?

.

********************

.

3. Myślenie (T) a uczucie (F): osąd i decyzje

Celem tego wymiaru osobowości jest wytyczenie wyraźnej granicy między dwoma fundamentalnie różnymi rodzajami procesów oceniających, których ludzie używają do podejmowania racjonalnych osądów i podejmowania decyzji.

• Myśliciele wolą tzwsystemy bezosobowezbliżać się
• Feelers woląmiędzy/osobistewartościzbliżać się

Myśliciele oceniają sytuacje bezosobowo, polegając na wynikach empirycznych. Osoby oceniające oceniają sytuacje osobiście i interpersonalnie, opierając się na ludzkich wartościach. Idealnie byłoby, gdyby każdy nauczył się właściwych sytuacji, w których można polegać na empirycznej systematyzacji lub ludzkich ocenach. Jednak każda osoba ma większe powinowactwo do jednego procesu oceny niż do drugiego. Według badań statystycznych, myśliciele i czujący są mniej więcej równo podzieleni w populacji ogólnej, a kilka badań wykazało nieco większą liczbę czujących.

Wiele osób ma trudności z określeniem T/F, ponieważ słowa „myśleć” i „czuć” mają wiele zastosowań i pozytywne/negatywne konotacje w codziennym języku, więc łatwo jest zastosować niewłaściwe znaczenie. Żeby było jasne, Myślenie i Odczuwanie są procesami osądzania, więc oba są koniecznieracjonalnyprocesy wymagające użycia rozumowania w celu wyciągnięcia wniosków. Różnicy między nimi NIE można znaleźć w prymitywnej dychotomii „rozum kontra emocje”.

„Myślący” nie oznacza „mądry”. Myślenie odnosi się do procesu kategoryzowania i organizowania informacji w taki sposób, aby decyzje mogły być podejmowane wydajnie i skutecznie. Myśliciele nie lubią zostawiać miejsca na wątpliwości, zamieszanie czy dwuznaczność i będą eliminować wszelkie czynniki, które przeszkadzają w rozsądnym i skutecznym działaniu. „Uczucie” nie odnosi się do „emocji”. Uczucie odnosi się do procesu uwzględniania ludzkich preferencji i wartości przy podejmowaniu decyzji. Czuciowcy stawiają na pierwszym miejscu dobro i dobre samopoczucie ludzi i chcą zmniejszyć cierpienie, nawet jeśli nie można rozwiązać podstawowego problemu. Dlatego Myśliciele są bardziej asertywni i krytyczni, podczas gdy Czujący są bardziej przychylni i komunikatywni.

T i F to dwa przeciwstawne sposoby oceny:

• Każdy myśli i czuje tak, jak musi, ale jedna strona jest bardziej dominująca, naturalna i automatyczna.
• Myślenie wykorzystuje empiryczne reguły, standardy, kryteria, zasady lub formuły, aby określić związek przyczynowy i wprowadzić najlepszy efekt. Myśliciele są zorientowani na wyniki, co skłania ich do priorytetowego traktowania najbardziej logicznych wniosków i skutecznych rozwiązań. Chcą mieć pewność, że są bezstronni i beznamiętni w swoim podejściu do sytuacji, traktując wszystkich i wszystko jako równych i łatwo frustrując się, gdy sytuacja się komplikuje. Kiedy myśliciele są zmuszeni zbytnio polegać na osądach uczuć, mają trudności z poruszaniem się po skomplikowanej głębi i dziwactwach ludzkich preferencji i muszą wrócić do prostych reguł i ustalonych zasad, aby przywrócić równowagę swojej osobowości.
• Uczucie wykorzystuje ludzkie uczucia i granice etyczne do oceny wartości i akceptacji. Osoby czujące są zorientowane na wartości, co skłania ich do priorytetowego traktowania tego, jak ludzie się czują, i dochodzenia do satysfakcjonujących emocjonalnie/moralnie rezultatów, zwykle w drodze konsensusu lub kompromisu. Chcą mieć pewność, że ich osądy/decyzje są zgodne z ich poczuciem uczciwości, traktując wszystkich jako zasługujących na uczciwość, ale łatwo się zdezorientować, gdy są zmuszeni wybierać między sprzecznymi interesami. Kiedy Czuciele są zmuszane do zbytniego polegania na osądach Myślących, zaczynają się martwić, że ignorowanie uczuć i wartości może wyrządzić krzywdę, i muszą wrócić do wrażliwego i empatycznego podejścia, aby przywrócić równowagę swojej osobowości.
• Myśliciele i Czujący czasami mają trudności ze zrozumieniem się nawzajem, ponieważ ich podejście do życia idzie w przeciwnych kierunkach. Z perspektywy Myśliciela Czucie często może wydawać się: niekonsekwentny, niezdecydowany, nadmiernie emocjonalny, nieprzewidywalny, przewrażliwiony. Z perspektywy Czującego, Myśliciele często wydają się: nieelastyczni, aroganccy, osądzający, lekceważący, niewrażliwi.

To, czy ktoś wydaje się „ciepły”, czy „zimny”, jest niewystarczające do określenia T/F, jeśli nie rozumiesz motywacji, która za tym stoi i nie kwestionujesz, czy to jest jego prawdziwa twarz. Używanie „ekspresywności emocjonalnej” do oceny T /F często wprowadza w błąd, ponieważ: 1) „ekspresyjność” jest lepiej skorelowana z ekstrawersją oraz 2) stopień, w jakim ktoś jestzdolny doekspresowe lubwygodnyna wyrażanie swoich uczuć i emocji duży wpływ ma wychowanie i środowisko. Czujący mogą stracić kontakt z uczuciami, jeśli zawsze uczono ich, by je tłumić. Myśliciele mogą być bardziej ekspresyjni emocjonalnie, jeśli często byli za to nagradzani (lub nie karani).

Ludzie czasami mają trudności z samodzielnym pisaniem, gdy cierpią na toproblemy z rozwojem osobowości. Często zdarza się, że Czujący błędnie określają siebie jako Myślicieli, gdy zostali wychowani w środowisku, które wyśmiewało ich wrażliwość emocjonalną lub krytykowało ich za bycie „słabymi”, do tego stopnia, że ​​zinternalizowali tę krytykę i nauczyli się nosić maskę „siły”. mówiąc, możesz je dostrzec, obserwując, że: 1) ich zachowania wyglądające na T są często niezdrowe/nieskuteczne, ponieważ nadmiernie rekompensują krytykę, której się boją, tj. ostatecznie są motywowane niską samooceną i strachem przed ujawnieniem jako Czujący, 2) są wrażliwi na krytykę, ponieważ nieświadomie wyzwala to ich niskie poczucie własnej wartości, oraz 3) twierdzą, że są „logiczni” lub „racjonalni”, nawet jeśli istnieje wiele dowodów na to, że słabo radzą sobie z rozwiązywaniem problemów umiejętności (np. podejmują złe decyzje lub ich życie jest bałaganem). Natomiast myśliciele mają tendencję do reagowania na krytykę faktów raczej akceptacją niż obroną, ponieważ doskonale pasuje to do ich skutecznego podejścia do rozwiązywania problemów. W normalnych okolicznościach Myśliciele nie czują się zmuszeni do udowadniania czegokolwiek komukolwiek, ponieważ mają zaufanie do swoich naturalnych zdolności rozwiązywania problemów. Myśliciele rzadziej mylą się jako Czujący, chociaż może się to zdarzyć w przypadkach, gdy istnieje inny istotny czynnik wpływający na zachowanie, taki jak zaburzenie psychiczne lub przewlekły stres.

Pamiętaj, że osobowość znajduje się w twoich najbardziej spójnych, trwałych i trwałych wzorcach poznania i zachowania w dłuższej perspektywie. Jakie jest twoje prawdziwe usposobienie, poza czynnikami sytuacyjnymi?

.

********************

.

4. Postrzeganie (P) a ocenianie (J): otwierać czy zamykać

Celem tego wymiaru osobowości jest określenie, czy ktoś ma nastawienie otwierające, czy zamykające na świat zewnętrzny.

• Postrzegający starają się zachować sytuacje takimi, jakimi sąotwartyjak to możliwe
• Sędziowie próbujązamknąćsytuacji jak najszybciej

Spostrzegawczy, znany również jako „poszukiwacz”, lubi badać opcje, więc poszukuje więcej informacji przed podjęciem osądu i decyzji. Oceniający są „bliscy” i preferują przewidywalność, więc szybko oceniają i podejmują decyzje, aby iść naprzód. dowiedzieć się, kiedy zebrać więcej danych, a kiedy wyciągnąć wnioski/podjąć decyzję. Jednak każda osoba ma większe powinowactwo do jednego podejścia niż inne. Według badań statystycznych, osoby postrzegające i osądzające są mniej więcej równo podzielone w populacji ogólnej.

Wiele osób ma trudności z określeniem P/J, ponieważ po przeczytaniu zbyt uproszczonych opisów błędnie utożsamiają je z „umiejętnościami organizacyjnymi” lub ich brakiem. Ta idea zbytnio oddala się od głównych zasad otwartości i zamknięcia. Zamknięcie zwykle oznacza uzyskanie poczuciarezolucja. Ogólnie rzecz biorąc, TJ mają tendencję do pragnienia rozwiązania „problemu”, a FJ zwykle pragną rozwiązania „emocjonalnego”. TJ mają trudności z pozostawieniem nierozwiązanych problemów i mają problemy z funkcjonowaniem w środowiskach, które trudno zorganizować i kontrolować. FJs mają trudności z pozostawieniem nierozwiązanych negatywnych uczuć i mają problemy z istnieniem w środowiskach, które są emocjonalnie negatywne lub nieprzewidywalne. Wszyscy sędziowie mają tendencję do odczuwania niepokoju, dopóki nie zostanie osiągnięte zamknięcie, co oczywiście sprawia, że ​​są znacznie bardziej zmotywowani do aktywnego włożenia wysiłku w osiągnięcie zamknięcia. Z kolei Spostrzegawczy preferują otwartość i otwartość, dzięki czemu łatwiej im przystosować się do nieprzewidywalnych zmian i często wolą czekać na pojawienie się większej ilości informacji niż przedwcześnie rozwiązywać sytuacje, bojąc się, że przegapią coś nowego/ważnego. To wyjaśnia, dlaczego Spostrzegawczy są bardziej wyluzowani i spontaniczni, podczas gdy Osądzający zwykle chcą większej struktury i wdrażają ją, gdy jest to konieczne.

P i J to dwie przeciwstawne postawy, które opisują Twój ogólny stosunek do świata zewnętrznego (niezależnie od E/I):

• Każdy postrzega i ocenia tak, jak musi, ale jedna strona jest bardziej dominująca, naturalna i automatyczna.
• Postrzeganie ma na celu elastyczność i dostępność ze świata. Postrzegający wolą być otwarci i improwizowani, częściej używają S/N niż T/F. Odbiorcy czerpią większą łatwość i przyjemność z bycia zawsze otwartym na nowe informacje/możliwości, co skłania ich do unikania zasad/struktur, które zamykałyby ich opcje. Chcą swobody w dostosowywaniu się, reagowaniu lub wykorzystywaniu możliwości w razie potrzeby, zachowując czas i przestrzeń do rozważenia opcji i łatwo czują się nieswojo, gdy nie pozwala się im radzić sobie z sytuacjami we własnym tempie. Kiedy Perceivery muszą egzystować w przeważającym stopniu oceniającym środowisku, uważają je za ograniczające i restrykcyjne i ostatecznie muszą usunąć lub uciec od struktury, aby przywrócić równowagę swojej osobowości.
• Osądzanie ma na celu szybkie rozstrzygnięcie i podjęcie decyzji na świecie. Sędziowie wolą być metodyczni i zdecydowani, częściej używają T/F niż S/N. Sędziowie czerpią więcej zaufania i pewności, wiedząc, jak sprawy powinny się potoczyć, co skłania ich do podejmowania skutecznych decyzji i planowania. Chcą dobrze wykorzystać swój czas, naturalnie śledząc, jak go spędza, i łatwo czują się nieswojo, gdy brakuje przygotowania lub gdy zadania nie mogą być wykonane na czas. Kiedy Sędziowie muszą egzystować w środowisku, w którym dominuje Postrzeganie, uważają je za bałagan i chaos iw końcu muszą narzucić jakąś formę struktury, aby przywrócić równowagę ich osobowości.
• Postrzegający i Osądzający czasami mają trudności ze zrozumieniem się, ponieważ ich podejście do życia idzie w przeciwnych kierunkach. Z perspektywy Spostrzegawczego Sędziowie mogą często wydawać się: agresywni, kontrolujący, spięci, nudni, bezkompromisowi. Z perspektywy Sędziego Perceivery mogą często wydawać się: leniwe, apatyczne, prokrastynujące, chaotyczne, nieodpowiedzialne.

Ludzie czasami mają trudności z samodzielnym pisaniem, gdy cierpią na zewnętrzny problem, który znacząco wpływa na ich pragnienie zamknięcia. Na przykład: Perceiver, który cierpi na lęki, może prezentować „kontrolujące” zachowania, które naśladują tendencje J. Sędzia, który nie nauczył się dobrych umiejętności podejmowania decyzji, może prowadzić chaotyczne życie, które naśladuje tendencje P. Dziecko, którego rodzic ma przeciwne preferencje P/J, może być zmuszone do zachowywania się bardziej jak jego rodzic.

Zadaj sobie pytanie, jak reagujesz, gdy: sytuacje są nieokreślone lub otwarte, sprawy pozostają nierozstrzygnięte, problemy pozostają, konflikty lub negatywne uczucia utrzymują się, decyzje nie mogą być skutecznie podejmowane, plany zmieniają się bez ostrzeżenia, dzieją się nieoczekiwane rzeczy, musisz podjąć decyzję, nie będąc w stanie przewidzieć wynik itp. Jeśli jesteś osobą, która musi dokładnie wiedzieć, jak postępować w każdej sytuacji, aby czuć się bardziej swobodnie, prawdopodobnie jesteś J. Jeśli jesteś osobą, która nie miałaby nic przeciwko wie, ale nie POTRZEBUJE wiedzieć, kto wolałby nie wiedzieć, nie obchodzi go to lub jest w porządku tak czy inaczej, prawdopodobnie jesteś P.

Ogólnie rzecz biorąc, Sędziowie lubią radzić sobie z sytuacjami (motywacja pozytywna), podczas gdy Perceiverzy robią to bardziej z konieczności, a nawet desperacji (motywacja negatywna). Pamiętaj, że osobowość znajduje się w twoich najbardziej spójnych, trwałych i trwałych wzorcach poznania i zachowania w dłuższej perspektywie. Jakie jest twoje prawdziwe usposobienie, poza czynnikami sytuacyjnymi?

.

********************

.

5. Dlaczego ogólne opisy typów wydają się nieaktualne

Kiedy Myers i Briggs opracowali swój system, przemilczeli wiele ważnych aspektów teorii Junga. Niestety, stworzyło to problemy, gdy MBTI stało się popularną psychologią i ludzie próbowali oceniać siebie dla zabawy. Jak wspomniano wcześniej, kwestionariusze MBTI lub inspirowane MBTI nie są niezawodnymi narzędziami, co prowadzi do tego, że wiele osób niewłaściwie ich używa, a następnie błędnie wpisuje siebie/innych. Ponadto większość ludzi nie jest skłonna czytać więcej niż krótki opis swojego typu, co oznacza, że ​​nie docierają do najważniejszych części teorii typów, które pomogłyby im w rozwoju osobistym.

Ogólne opisy typów nie mogą uchwycić prawdziwego zakresu i różnorodności w obrębie każdego typu. Należy je przyjmować z dużym ziarnem soli, ponieważ mają kilka istotnych wad, w tym:

Nadmierne poleganie na behawioralnych „pudełkach”: Ogólne opisy przypisują określony zestaw cech behawioralnych do każdego typu, w nadziei, że ułatwią identyfikację w nich. Doprowadziło to do powstania etykiet, które są powszechnie używane do symbolizowania każdego typu, np. artystów ESFP, menedżerów ESTJ, marzycieli INFP, rzemieślników ISTP itp. Etykiety te są mylące, ponieważ przedstawiają każdy typ jako ustalony zbiór cech, który nieumyślnie wymazuje różnorodność w obrębie każdego typu. Czy każdy ESFP uwielbia występować? Nie. Czym zatem jest „prawdziwy” ESFP? Jest to pytanie, na które można właściwie odpowiedzieć, wracając do teorii funkcji poznawczych Junga. Funkcje poznawcze nie zaczynają się od cech behawioralnych, raczej zaczynają się głęboko w korzeniach umysłu, opisując nieświadome siły psychologiczne, które wytwarzają cechy behawioralne jednostki. Dopóki posiadasz wzorce poznawcze ESFP, jesteś ESFP, nawet jeśli nie odznaczysz wszystkich cech opisu „skrzynki behawioralnej”. Podejście pudełkowe behawioralne łatwo przekształca się w wprowadzające w błąd stereotypy. Radzenie sobie ze stereotypami sprawia, że ​​twoja wiedza o typie osobowości jest zbyt prymitywna, aby była użyteczna.

Ślepota rozwojowa:Chociaż typ osobowości się nie zmienia, ogólne opisy typów nie zawierają żadnych informacji o tym, jak osobowość rozwija się w czasie, gdy ludzie przechodzą przez różne etapy życia. ISFJ w wieku 12 lat z pewnością będą wyglądać zupełnie inaczej niż ISFJ w wieku 50 lat. Pojęcie „rozwoju” jest niezwykle ważne w teorii Junga, ponieważ Jung uważał, że głównym celem życia jestindywiduacja, tj. stawanie się wyjątkową osobą, jaką masz być na świecie, poprzez celowy samorozwój. Oznacza to, że osobowość nie jest przeznaczeniem, ale mapą drogową dla osobistego rozwoju. Myers i Briggs za bardzo skupili się na „cechach”, co łatwo sprawia wrażenie utrwalonej osobowości. Jung skupił się na sposobie myślenia, który podkreśla dynamiczną zależność między jednostką a światem, w którym żyje. Każda jednostka ma wyjątkową historię i wyjątkowe okoliczności, z którymi musi sobie poradzić, więc każda jednostka jest wyjątkowym przykładem swojego typu – ale nie zobaczysz to, jeśli twoja wiedza na temat teorii typów nie sięga głębiej niż ogólny opis typu. Myers i Briggs celowo postanowili skupić się na psychologicznie normalnych i zdrowych ludziach, co oznacza, że ​​ich system wyklucza osoby z nietypowymi problemami rozwoju osobowości, które powodują, że odbiegają od ogólnych opisów. Jeśli chcesz naprawdę poznać siebie, nie wystarczy wiedzieć, jak wygląda Twoja osobowość w bardzo ogólnych/idealnych kategoriach. Głębia samowiedzy wymaga holistycznego podejścia Junga do psychologii, do którego system MBTI nie jest stworzony.

Nadmierny nacisk na walidację: Prawda jest taka, że ​​ocena MBTI stała się przedsięwzięciem komercyjnym i wiele stron internetowych jest tworzonych w celu sprzedaży usług. Dlatego też ogólne opisy typów są często ukierunkowane na „zalety” lub „mocne strony” każdego typu, aby przyciągnąć twoją uwagę poprzez walidację. Ciemne aspekty osobowości są zwykle pomijane lub ignorowane, co oznacza, że ​​te strony internetowe są ostatecznie powierzchowne i nie zapewnią ci bardzo głębokiego zrozumienia siebie. Ludzie prawdopodobnie interesują się typem osobowości, aby dowiedzieć się więcej o sobie. Dlatego zawsze zalecam, aby ludzie spojrzeli poza system MBTI i zamiast tego studiowaliTeoria funkcji poznawczych Junga. Jednym z centralnych pojęć teorii jungowskiej jest tzwNieświadomy umysł. Jungiści wierzą, że rozwój osobisty pochodzi z wydobywania bogatej zawartości nieświadomego umysłu, tak że wzrasta samoświadomość i rozwiązuje się problemy osobowościowe. Aby zrozumieć swoją osobowość, nie możesz po prostu wziąć jednego lub dwóch najbardziej pożądanych aspektów swojego typu i nazwać to dniem. Musisz zbadać całą swoją osobowość, w tym wszystkie kompleksy, wady, niedociągnięcia, słabości, blokady, lęki, niepewność, mechanizmy obronne itp. Jung wierzył, że bez uświadomienia sobie swojej nieświadomej aktywności nie dojrzejesz jako człowiek. indywidualny.

.

____________________

.

CZĘŚĆ III: ROZWÓJ OSOBOWOŚCI

.

1. Adaptacyjna a nieadaptacyjna ekspresja typu

Nie każda osoba wyraża swój typ w zdrowy sposób, w zależności od stanu dojrzałości psychicznej. Jeśli dwie strony dychotomii są zbyt daleko w równowadze, osoba może zacząć manifestować negatywne cechy każdej postawy lub procesu poznawczego, np .:

.

2. Ćwiczenie lepszej percepcji i osądu

Kiedy napotkasz nową sytuację, przeszkodę, wyzwanie lub problem, poświęć trochę czasu, aby świadomie wyrazić swoją osobowość w bardziejdobrze zaokrąglonysposób:

• użyj procesów postrzegania (S+N), aby zebrać wystarczającą ilość danych
• użyj procesów oceny (T + F), aby przeprowadzić wystarczającą analizę danych

Innymi słowy, upewnij się, że procesy postrzegania i oceniania dobrze ze sobą współpracują. Pomoże ci to uzyskać dostęp do pozytywnych aspektów twojego typu, zminimalizować negatywne aspekty twojego typu i rozwinąć lepsze nawyki podejmowania decyzji, aby pomóc w przyszłych sytuacjach.

Oto kilka przykładowych pytań, które należy sobie zadać w każdej sytuacji:

Wyczuwanie:Jakie są oczywiste i nieuniknione fakty i czy konfrontujesz się z nimi? Jakie praktyczne zasoby są dla ciebie dostępne i co realistycznie można dzięki nim osiągnąć? Czy znasz kogoś z odpowiednimi uprawnieniami, doświadczeniem lub wiedzą, do kogo możesz zwrócić się o pomoc? Czy istnieje niezawodna metoda lub ustalona procedura postępowania w tego rodzaju sytuacjach?

Intuicja:Czy przeprowadziłeś burzę mózgów, aby zmienić lub poprawić sytuację? Czy są osoby, które mogą zapewnić kreatywny wgląd i pomóc spojrzeć na sytuację w nowy sposób? Czy przed podjęciem decyzji próbowałeś zwizualizować wszystkie możliwe ewentualności i skutki? Czy masz długoterminową wizję/misję/cel, które pomogą Ci podjąć decyzję?

Myślący:Jaką wiedzę i umiejętności wnoszą wszyscy do stołu i jak najlepiej je wykorzystać? Jakiej wiedzy, umiejętności lub warunków Ci brakuje i jak usunąć te przeszkody? Jaki jest Twój cel, jaka jest Twoja strategia jego osiągnięcia i jakie dokładnie kryteria należy zastosować, aby ocenić sukces lub porażkę? Czy przeprowadziłeś bezstronną analizę argumentów za i przeciw lub kosztów i korzyści, aby podjąć najbardziej logiczną decyzję?

Uczucie:Która opcja wydaje ci się najprzyjemniejsza, biorąc pod uwagę twoje potrzeby, pragnienia, wartości i priorytety? Czy konieczne jest konsultowanie się z zainteresowanymi i negocjowanie lepszego konsensusu lub porozumienia? Kto ma udział w tej sytuacji i kto zyska, a kto przegra na wyniku? Czy możliwe jest osiągnięcie scenariusza win-win? Jeśli tak to jak? Jeśli nie, jak złagodzić negatywny wpływ?

.

____________________

Jeśli uważasz, że twój rozwój osobowości był nietypowy lub zatrzymał się z jakiegokolwiek powodu, tak że nie możesz zidentyfikować się w ogólnych przeciętnych opisach swojego typu, to system MBTI nie jest dla ciebie. Zalecam naukę funkcji poznawczych Junga teorii, ponieważ dostarcza znacznie więcej szczegółów i subtelniejszych rozróżnień, aby nadać sens temu, co dzieje się w umyśle.

Zasoby na miejscu:

• Przewodnik po teorii funkcjidla dogłębnej znajomości typu i oceny
• Słowniczekdla definicji ważnych terminów i pojęć

źródła do dalszej lektury:

• Podstawy oceny MBTI, 2 wyd.Quenk, N. 2009.
  
• Różnice w prezentach: zrozumienie typu osobowości.Myers, I. 1995.

wyszukaj powiązane posty według tagu:

#testy/#pisanie na maszynie/#częstotliwość/#introwercja/#ekstrawersja/#ambiwertycy/#wyczuwanie/#intuicja/#myślący/#uczucie/#sądzenie/#postrzeganie/#stereotypy

____________________

ostatnio zmodyfikowany:4 listopada 2020 r

Utworzony:24 listopada 2016 r